De vraag ‘wanneer is dit nu bij jou begonnen?’ komt vaak naar voren bij satsangs of coaching. Soms ligt daar ook een niet-uitgesproken vraag onder van ‘wat moet ik doen om te komen waar jij bent?’. Deze vragen hebben mij aan het denken gezet en er zijn twee noties uitgekomen. Enerzijds is er een verhaal van Rob die zich al op zeer jonge leeftijd afvroeg waarom mensen doen wat ze doen en waarom we niet steeds dezelfde zijn. Dit ook ingegeven door een vriendje op de lagere school die als we in de straat speelden ‘mijn vriend’ was en op het schoolplein veranderde in een bully. Later op school, tussen het ondeugende door, actief in praatgroepen over diverse onderwerpen waar de sociale mens een rol in speelde. In aanraking gekomen met NLP wat niet echt bevredigde. De eerste ervaringen van thuiskomen had ik bij verschillende Mindfulness retraites. Het boek van Jon Kabat-Zinn ‘Waar je ook gaat, daar ben je’ trof me diep en gaf me het inzicht dat geluk niet ligt aan omstandigheden. Ik werd een allesvreter, van new-age tot neo-advaita. Daarna ontstond een natuurlijk proces van selectie. Een soort afvalrace. Stromingen werden doorzien, ik zag de inconsequenties, de dogma’s en, zoals ik het nu noem, waarheid zo vervormd dat het past binnen ons denken. Met als belangrijkste reden aan te spreken bij veel volgers. Zie ook het ontstaan van religies die in de kern dezelfde waarden delen.

In non dualiteit voelde ik me thuis. Het boek ‘Vrij zijn’ van Wolter Keers was een grote herkenning. Soms in tranen gelezen, zonder een idee te hebben waar dat vandaan kwam. Als herkend en erkend wordt wat lang opgesloten is geweest kan dat een emotioneel proces zijn, waarvan akte.

Aanvankelijk zag ik, als echte zoeker, levels in deze mooie tradities en ben veel gaan lezen, satsangs en retraites gaan volgen.  Iets in mij vond dat ik meer moest weten om op ‘hun’ niveau te komen, om te gaan begrijpen wat zij begrepen. Ik was naar mijn idee nog een broekkie, met slechts ooit één ervaring van éénheid. Hard op zoek naar de grote inzichten die ik in wezen wel kende, maar niet durfde te erkennen. Ik moest immers leren is mij geleerd. Alleen naarmate ik meer informatie naar me toe haalde, hoe minder het bevredigde. Ik kon ‘het’ niet vinden. Wat ik niet in de gaten had was dat het proces van op een dieper niveau ervaren wat wel en niet klopt gewoon doorging en als vanzelf overging in doorzien. Het streven naar meer weten veranderde in zien wat de essentie is van de stromingen, wat waar voelt en wat niet. Het werd een proces van afpellen, van de kern losmaken uit de rituelen. Het werd eenvoudiger en meer helder. En daarmee compleet. De franje en de waarde die ik eraan gaf hebben mij misleidt en ik kan nu zien waar de ego-mind zo makkelijk in verstrikt kan raken.

De grote Indiase leermeesters Sri Ramana Maharshi († 1950) Sri Nisergadatta Maharaj († 1981) inspireerden Nederlandse leraren als Wolter Keers († 1985) Alexander Smit († 1998), die op hun beurt Advaita of non-dualiteit introduceerden bij een groter publiek in Nederland. Inmiddels zijn er vele Nederlandse leraren elk met eigen toon en nuance, maar steeds over dezelfde filosofie. zie ook zijnproeverij.nl/media/

Ik zie mijzelf niet als leraar, dat voelt niet zo. Ik deel graag de kennis, ervaringen en inzichten die voor mij kloppen en die veel levensvraagstukken voor mij hebben opgelost. Mijn belangrijkste motief is dan ook een bijdrage te mogen leveren aan anderen in hun persoonlijke proces. Ik kan toelichten en verwijzen, inzicht komt bij iedereen van binnenuit. Vanuit her-kenning, het opnieuw kennen.

Ik vertel dit meer uitgebreid omdat dat ook een veel gestelde vraag is. Kun je advaita leren, kun je je ontwikkelen naar de staat van ontwaakte? Het antwoord is dan ja en nee. Nee, niets wat je leert brengt je bij een doel genaamd ‘ontwaakt’. Maar ermee bezig zijn, aandacht, focus en onderzoek, ondersteunt wel het proces van doorzien waardoor de ontwaakte staat kan worden ervaren. Alleen je ontwikkelt je niet naar de staat van ontwaakte, je ont-wikkelt (afwikkelen dus) de onzin waardoor je ontwaakte staat zich kan manifesteren.

Ik sprak in het begin van twee noties. De tweede is kort te duiden. Ik weet ook dat dit hele verhaal zoals hier beschreven een verhaal is. Een verhaal van Rob in dit moment. Is het waar? Geen idee en dat is prima zo.

CV in’t kort

Een werkend leven in het bedrijfsleven, non-profit en overheid. Rond mijn 30ste jaar zelfstandig als organisatieadviseur, interimmanager. Een diversiteit aan opdrachten uitgevoerd waarbij de mens steeds centraal stond. Ca. 20 jaar actief in sociaal beleid op vele terreinen. Inmiddels terug in bedrijfsleven en actief op het thema geluk, maatschappelijke betrokkenheid, duurzaamheid en purpose (zie indigogroep.nl).

Het pad van persoonlijke ontwikkeling zoals boven omschreven gaat over ontwikkeling op het niveau van zijn. Vandaar uit volgen vanzelf andere waarden, een andere visie en dus anders doen. Minder automaat en meer bewust zijn is voor mij de kern. In de advisering is mijn persoonlijke pad dan ook goed zichtbaar.

Het meer bewust zijn is voor mij een antwoord op de grote en kleine thema’s waar we mee te maken hebben. Of het nu gaat om een burn-out of duurzaamheid, in de kern gaat het over zijn en gedrag.

En blijkbaar kan ik niet anders dan opgedane inzichten delen. Ik kan dat in coaching en opdrachten prima kwijt en wil dat ook breder uitdragen. Zo is 10 jaar geleden de ZijnProeverij ontstaan, vanuit het idee dat als we proeven aan wie we werkelijk zijn dat dat vanzelf leidt tot meer. Er verschijnen teksten en reminders op blogs, facebook en een whatsapp groep, er is coaching en er zijn satsangs en het streven is tweemaal per jaar een retraite. In 2021 begonnen met zeildagen gecombineerd met een goed gesprek. En hoe verder? Geen idee, ik plan weinig en er is geen doel. Ik doe nu wat ik doe en morgen wat ik morgen doe en in die openheid kan er van alles gebeuren zonder dat het wordt tegengehouden door een plan. Dus maar kijken hoe het loopt, maar ik ben wel nieuwsgierig. 